We zijn weer gewoon geopend in het 't Lossers hoes lok 1.25. Let wel op de openingsuren. |
Laarhoven, Josef Hendrik Ferdinand - i9190
| Laarhoven, Joy | ||
| ||
| 25 september 1995 Fotograaf Norbert Klein | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboortenaam | Josef Hendrik Ferdinand | |
| Geboren | Bandoeng, vm Nederlands Indië, 27-5-1938 | |
| Beroep | Beroepsmilitair | |
| Genealogie | ||
| Persoonsnummer | I9190 | |
Joy Laarhoven (1938-)(
I9190)
werd geboren op 27 mei 1938 in Badoeng.
Hij is het derde kind in het gezin en de enige zoon. Zijn vader is planter en werkt en woont op de rubberplantage Suka Karet in de Preanger, een van de mooiste streken van West-Java. De moeder woont met de kinderen in Sukabumi, een rustige provinciestad in de buurt van Bandung met een mild bergklimaat. Het onbekommerde en gezellige leven wordt wreed verstoord door de inval van de Japanners. Begin maart 1942 bezetten zij Java. Vader Laarhoven wordt geïnterneerd in het krijgsgevangenkamp Tjimahi en moeder wordt met haar drie kinderen achtereenvolgens opgesloten in drie vrouwenkampen. Na de capitulatie van Japan komen moeder en kinderen weer vrij, maar vader Van Laarhoven heeft de verschrikkingen niet overleefd.
Joy gaat naar de lagere school en daarna naar de ULO. Hij krijt een baan bij Joh. Enschede Indonesia, de bankbiljettendrukkerij. Daar gaat hij aan de slag in de elektriciteitscentrale en volgt een interne opleiding tot dieselmonteur. In 1957 vertrekken moeder en zoon, gedwongen door de politieke situatie, naar Nederland en op de MS Willem Ruys. Tijdens de reis van Jakarta naar Rotterdam leert Joy zijn latere vrouw Carla kennen.
In Nederland gaan moeder en zoon eerst bij familie in Apeldoorn wonen en Joy meldt zich op 12 augustus 1957 aan als beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht. Zijn eerste militaire opleiding ontvangt hij te Nijmegen en zijn technische scholing tot motorvliegtuigmonteur op de Luchtmacht Technische School op Deelen. In 1958 wordt hij geplaatst op de Vliegbasis Twenthe en een jaar later wordt de zoutwaterliefde tussen Joy en Carla bestendigd met een huwelijk. In september 1959 komen zij naar Losser en ook moeder Lien Laarhoven zal tot haar overlijden in 1985 bij het gezin wonen. Uit het huwelijk worden twee kinderen geboren: dochter Brenda en zoon Gilbert. Het was in 1959 wel even wennen van weerskanten. In een periode van enkele maanden kwamen er ongeveer tachtig militaire gezinnen in Losser wonen. Ook voor de toenmalige Lossernaren een enorme ervaring zoveel vreemde mensen in hun dorp.
De militaire loopbaan van Joy speelt zich af op de vliegbasis, met opleidingen en omscholingen voor diverse vliegtuigtypes: Fokker S114, F86K Sabre, F104G-Starfighter J79 motormontage, Nortrop NF 5 J85CCAN 15 N motormontage, F16 F100 motortechniek. In 1957 begonnen als soldaat beëindigde hij zijn loopbaan op 1 juni 1993 met een eervol ontslag in de rang van Kapitein als Commandant Vliegdienst Squadron. Hij ontving de bronzen en zilveren medaille voor 12 en 24 jaar trouwe en eerlijke dienst en werd op 5 april 1993 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau met de zwaarden.
In Losser komt Joy van Laarhoven al vrij snel volop terecht in het dorpsleven. In 1965 wordt hij lid van de technische commissie van de Gaffel Aöskes en samen met Gerard Huis in ’t Veld richt hij CV De Grösmeeierkes op en is enkele jaren bestuurslid en voorzitter. Daarna is hij van 1979 tot 1990 voorzitter van de Gaffel Aöskes. De stichtingen Regiobeurs en Eurofolk kunnen ook op zijn medewerking rekenen en in 1991 wordt hij voorzitter van de Stichting Bruegheliaans Festijn. In 1994 neemt hij het voorzitterschap op zich van de Losserse Vereniging voor Handels-, Ambachts-, en Industrie Belangen (ELVEHAI), sinds 1995 “Ondernemend Losser” genoemd. Hij is betrokken bij het partnerschapsgebeuren Losser-Emsbüren in 1998 en als hommage aan de vele vrijwilligers ontvangt hij de zilveren speld van de gemeente. De Orde van Verdiensten van het carnaval heeft hij in 1990 al ontvangen[1].
Joy van Laarhoven zet zich ook in voor Huurders Belangen en treedt bij problemen op als bemiddelaar tussen huurder en verhuurder, de gemeente of andere instanties. Ook bij het LAGA-gebeuren was hij betrokken.
Naast al deze sporen die hij in Losser heeft achtergelaten werden zijn voetstappen in 2003 ook daadwerkelijk vereeuwigd bij het Brueghelmonument.
Ook heeft hij eerst de zilveren en later de gouden gemeentespeld van Losser[2] ontvangen. De gouden gemeentespeld heeft hij ontvangen op 25 augustus 2016 toen hij afscheid nam als voorzitter van de Breughel organisatie. Hij is nog steeds beschikbaar in de werkgroep techniek, op- en afbouw. Ook St. Martinus, de reus van de Bruegheloptocht, blijft zijn aandacht houden.
Op 17 juni 2019 waren ze 60 jaar getrouwd.[3][4]
