We zijn weer gewoon geopend in het 't Lossers hoes lok 1.25. Let wel op de openingsuren. |
Bloemen, Bernhard - i11191
Berhard Bloemen | ||
27 oktober 1980 Fotograaf Norbert Klein | ||
Algemene informatie | ||
Beroep | molenaar | |
Genealogie | ||
Persoonsnummer | I11191 |
Bernhard Bloemen (1910-2001) (I11191)
werd geboren op 7 februari 1910 in het Losserse kerkdorp Beuningen.[1]
Hij groeide op in een gezin van 12 kinderen op een boerderij aan de Oude Dijk, midden in de natuur. Op 12 jarige leeftijd werd hij boerenknecht, niet ongebruikelijk in die tijd.
In mei 1932 kreeg hij werk als pakhuisknecht bij de firma Schellings in Denekamp. Naast de zorg voor het vee, had hij als taak het vervoer van graan e.d. Met paard en wagen werden de vrachten van de molen naar het station Denekamp gebracht. Wagonladingen heeft hij eigenhandig op- of afgeladen, vele jaren lang. In die tijd haalde hij in de avonduren zijn rijbewijs en ook het middenstandsdiploma.
In 1939 kocht de heer Schellings de molen van Middelhuis aan de Gronausestraat in Losser. Bernhard Bloemen werd daar als filiaalhouder aangesteld en hij bouwde de zaak op, als was het zijn eigen bezit.
Hij trouwde op 4 maart 1943 met Johanna Oude Nijeweme en ze gingen wonen aan de Kopshofweg bij de Bleek.
In de oorlogsjaren maalde hij vaak dag en nacht voor bakkers en boeren. Ook voor de Duitse bezetters moest hij malen en dan hield hij graag een zakje roggemeel achter, waar hij mensen een plezier mee kon doen. Niemand klopte tevergeefs bij hem aan.
Na de oorlog was hij actief voor de buurtvereniging “De Labdiek” en voor de Twentse feestweek, die toen in Losser werd gehouden tijdens de zogenoemde fabrieksvakantie. Op zijn zakkennaaimachine, heeft hij veel vlaggetjes gemaakt, om hiermee het dorp op te fleuren tijdens die zomerse feestweek.
In 1952 verhuisde de familie Middelhuis met de fietsenzaak naar de overkant van de Gronausestraat en kwam de woning bij de molen vrij voor het inmiddels grote gezin Bloemen.
Gedurende vele jaren zag men Bernhard Bloemen op de transportfiets zakken meel wegbrengen naar de bakkers en boeren. Later deed zijn knecht Piet Westenbroek dat, wel 30 jaar lang.
Het onderhoud van de molen verrichtte Bernard zelf. Het billen (de groeven op de maalvlakte van de molensteen scherpen) was een secuur en intensief karwei. Naast het werk op de molen en de zorg voor zijn gezin deed hij ook nog de boekhouding. Vaak was hij ‘s morgens om 6 uur al bezig. Kwaliteit stond bij hem voorop in al zijn werk. De deur van de maalderij stond altijd open en zijn vrouw zorgde voor de koffie.
Het echtpaar Bloemen beleefde veel plezier aan de tuin die er altijd verzorgd uitzag met groente en veel fruitbomen en bloemen. Advies voor het gazon kon je altijd krijgen. “Loop maar even mee naar achteren dan kun je het resultaat gelijk zien”, zei hij dan.
In 1979 kreeg Bernhard Bloemen een koninklijke onderscheiding voor 40 jaar trouwe dienst.
Daarna bleef hij nog 15 jaar werken voor zijn baas, of zoals hij altijd zei, “voor zichzelf”. Autoritjes maken in de vrije natuur was het liefste wat hij ’s avonds deed.
Toen zijn vrouw in 1987 overleed, bleef Bernhard werken, want dat gaf hem veel afleiding. Hierdoor bleef hij lang vitaal. Pas op 84 jarige leeftijd is hij gestopt met werken, maar hij kon daarna wel in zijn huis blijven wonen.
In mei 1998 verhuisde Bernhard Bloemen naar St. Maartenstede waar hij in december 2001 is overleden.
Referenties
- ↑ [[Het meisje in de Froenstraat ... - Tekst Thea H. Evers-Evers - Foto's : Norbert Klein ; uitgegeven door Historische Kring Losser in 2005.