Ledenavond 13 oktober

Op deze ledenavond vertoonde Jan van der Geest in Grand Café Smit zijn bijna twee uur durende film over de Dinkel. Smit biedt gewoonlijk ruimte aan zo’n 50 personen. De belangstelling voor de film van Jan van der Geest was echter zo groot dat alle stoelen uit de kast gehaald moesten worden om alle leden plaats te kunnen bieden. Van der Geest, oud-directeur van het gelijknamige schildersbedrijf in Enschede, fervent filmer, presenteerde zijn film in twee delen. Een deel voor en een deel na de pauze. Hij sloot de avond verrassenderwijze af met het  ten gehore brengen van het Twents volkslied. Aan zijn oproep het lied mee te zingen werd massaal gehoor gegeven. Gezien alle positieve reacties mogen we weer spreken van een zeer geslaagde avond.  

Overigens, dat de Dinkel leeft, blijkt uit een gedicht dat wij naar aanleiding van deze avond kregen toegezonden en dat we met toestemming van de maakster, Johanna Benneker, mogen publiceren.

De Deenkel.

Hier in Losser stroomt de Deenkel,
Kroonkel’nd deur bos en laand.
Kotbie Coosfeld lig de welle,
In nen plas met greun umraand.
Dag en nacht wast an dat water,
Op zien’n laangken gaank te goan. 
Deur de boerschop, städkes, döarpkes,
Oonder’t oag van zun en moan !

Veurjoar, zommer, hèèrfst en weenter,
Meest-tieds leefluk is zien’n löp.
Beum en struuk greujt an weerskaant’n,
Vöggel zeengt hoog in de töp.
Stôrk’n kleppert en in de nöskes,
Zit wat joonks, dat zich nig reurt.
’t Slimste koomp, as’t gef hoog water,
Dan, wodt zienen dreum verstört !

Oonderwiel geft veur de Deenkel,
Hier en doar wat te belèw’n.
D’r bint ja nog watermöll’n,
Woaran’t zienen kracht kan gèw’n. 
Oawerbliewsels oet de Oaldhèèd,
Met eer soezende geloed.
Aj zôn möllenrad zeet dräei’n,
Veult dat greuts an in de hoed !

Deenkellaand, zoa ok dien’n umtrek,
Hef netuurmoois op zien best.
Meunsterlaand, Westfoalen, Twente,
En de Groafschop koomp op’t lest.
Hier holt’t op, de Deenkel vliejt zich,
Zachtkes tèèg’n de Vechte an.
Eéwenlaank stroomt zoa de Deenkel,
Zoa, in ééwighèèd vedan !

Op de wies van: Oh, wie schön ist mien Westfoalen.

Weur van: Johanna Benneker.

Geplaatst in Uncategorized.